Papaoutai, czyli fenomenalny powrót Stromae

Paul van Haver, czyli nieznany bliżej belgijski artysta pod pseudonimem Stromae, w 2010 roku zaskoczył wszystkich, gdy jego piosenka Alors on danse stała się hitem we wszystkich klubach we Francji i była grana w prawie całej Europie. Szczerze? Wtedy uważałam, że nic w niej nie ma szczególnego. Dziwny teledysk, powtarzana 5000 razy fraza: Więc tańczymy, nie przemawiała do mnie. Dopiero po jakimś czasie zaczęłam doceniać tekst.  Bo jak melorecytuje Stromae:
Kto powiedział studia, mówi praca Kto powiedział robota, mówi forsa
 Kto powiedział pieniądze, mówi wydatki Kto powiedział kredyt, mówi długi
 Kto powiedział długi, mówi komornik
Mówi najbliżsi, mówi smutki; bo problemy nie przychodzą bez niczyjej pomocy
  Kto powiedział zmęczenie, mówi obudź się jeszcze wcześniej.
Więc zapominamy o problemach
 Więc tańczymy!
I tak sobie mówisz że to już koniec; bo dalej jest juz tylko śmierć
 I myślisz sobie, że wytrzymasz, bo już nic się nie wydarzy, ale stanie się jeszcze wiele!

W tym roku Stromae powraca. Nie byle jak. Tym razem, mnie ujął od pierwszego single - Papaoutai. 

Dites-moi d'où il vient, Enfin je saurais où je vais, Maman dit que lorsqu'on cherche bien, On finit toujours par trouver, Elle dit qu'il n'est jamais très loin, Qu'il part très souvent travailler, Maman dit "travailler c'est bien", Bien mieux qu'être mal accompagné, pas vrai ? Où est ton papa ? Dis-moi où est ton papa. Sans même devoir lui parler, Il sait ce qui ne va pas, Ah sacré papa, Dis-moi où es-tu caché ? Ca doit faire au moins mille fois que j'ai Compté mes doigts, Où t'es papa où t'es ? Où t'es papa où t'es ? Où t'es papa où t'es ? Où t'es où t'es où papa, où t'es ? Quoi qu'on y croit ou pas, Y aura bien un jour où on y croira plus, Un jour ou l'autre on sera tous papa, Et d'un jour à l'autre on aura disparu, Serons-nous détestables, Serons-nous admirables, Des géniteurs ou des génies, Dites-nous qui donnent naissance,aussi responsables, Ah dites-nous qui tient, Tout le monde sait comment on fait les bébés Mais personne sait comment on fait des papas, Monsieur JeSaisTout on aurait hérité, c'est ça... Faut sucer que son pouce ou quoi, Dites-nous où c'est caché, ça doit Faire au moins mille fois qu'on a bouffé nos doigts, Où t'es papa où t'es ?

Powiedzcie mi, skąd on pochodzi W końcu dowiem się, dokąd ja idę Mama mówi, że jeśli dobrze szukamy Zawsze uda nam się znaleźć Ona mówi, że on nigdy nie jest daleko Że bardzo często chodzi do pracy Mama mówi 'dobrze jest pracować' Lepiej niż być w złym towarzystwie, nieprawdaż? Gdzie jest twój tata? Powiedz mi, gdzie jest twój tata Nawet bez konieczności rozmowy z nim On wie, co jest nie tak Oh, na Boga tato Powiedz mi, gdzie się schowałeś? To musi być co najmniej tysiąc razy, kiedy liczyłem na palcach Gdzie jesteś, tato, gdzie jesteś? Gdzie jesteś, tato, gdzie jesteś? Gdzie jesteś, tato, gdzie jesteś? Gdzie jesteś, gdzie jesteś, gdzie tato, gdzie jesteś? Czy wierzymy w to czy nie Ale dobrze będzie w dniu, w którym uwierzymy w to bardziej Tego czy innego dnia wszyscy będziemy ojcami I tego czy innego dnia znikniemy Czy będziemy znienawidzeni Czy będziemy uwielbiani Starymi czy geniuszami Powiedzcie nam, ci, co dają życie również są odpowiedzialni Oh, powiedzcie nam kto się opiekuje nami? Wszyscy wiedzą, jak się robi dzieci Ale nikt nie wie, jak być ojcem Bycie panem 'WszystkoWiem' jest dziedziczne, więc to tak... Trzeba ssać swój kciuk czy jak? Powiedz nam gdzie to się schowało Potrzeba co najmniej tysiąc razy, żebyśmy obgryźli paznokcie Gdzie jesteś, tato, gdzie jesteś?

Dodajmy do tekstu absolutnie genialny teledysk, i mamy kolejny hit lata już na samym początku czerwca.

La Corrida

Do niektórych tekstów nie warto dużo pisać. Wiedzcie tylko, że Francis Cabrel działa na scenie francuskiej od lat 70. To bard muzyki francuskojęzycznej. Ze swoją gitarą, charakterystycznym głosem i pięknymi mądrymi tekstami każdy jego album ma zagwarantowany sukces. Posłuchajcie, poznajcie tekst do La corrida.

Depuis le temps que je patiente Dans cette chambre noire J'entends qu'on s'amuse et qu'on chante Au bout du couloir; Quelqu'un a touché le verrou Et j'ai plongé vers le grand jour J'ai vu les fanfares, les barrières Et les gens autour Dans les premiers moments j'ai cru Qu'il fallait seulement se défendre Mais cette place est sans issue Je commence à comprendre Ils ont refermé derrière moi Ils ont eu peur que je recule Je vais bien finir par l'avoir Cette danseuse ridicule... Est-ce que ce monde est sérieux? Est-ce que ce monde est sérieux? Andalousie je me souviens Les prairies bordées de cactus Je ne vais pas trembler devant Ce pantin, ce minus! Je vais l'attrapper, lui et son chapeau Les faire tourner comme un soleil Ce soir la femme du torero Dormira sur ses deux oreilles Est-ce que ce monde est sérieux? Est-ce que ce monde est sérieux? J'en ai poursuivi des fantômes Presque touché leurs ballerines Ils ont frappé fort dans mon cou Pour que je m'incline Ils sortent d'où ces acrobates Avec leurs costumes de papier? J'ai jamais appris à me battre Contres des poupées Sentir le sable sous ma tête C'est fou comme ça peut faire du bien J'ai prié pour que tout s'arrête Andalousie je me souviens Je les entends rire comme je râle Je les vois danser comme je succombe Je ne pensais pas qu'on puisse autant S'amuser autour d'une tombe Est-ce que ce monde est sérieux? Est-ce que ce monde est sérieux?

Odkąd czekam w tym czarnym pokoju słyszę, jak się bawią i śpiewają na końcu korytarza; Ktoś odsunął rygiel i zanurzyłem się w ten wielki dzień ujrzałem trąby, bariery i ludzi dookoła W pierwszej chwili wierzyłem, że wystarczy się tylko bronić ale to miejsce nie ma wyjścia zacząłem rozumieć zamknęli za mną drzwi boją się, że się wycofan I tak skończę mając tą śmieszną tancerkę... Czy ten świat jest poważny? Czy ten świat jest poważny? Andaluzjo, przypominam sobie prerie otoczone kaktusami nie zamierzam drżeć przed tym błaznem, tym zerem! złapię go, jego i jego kapelusz zakręcę nimi jak słońcem dziś w nocy żona torreadora zaśnie na jego obu uszach Czy ten świat jest poważny? Czy ten świat jest poważny? Goniłem cienie, prawie dotykałem ich baletek Oni uderzyli mnie mocno w szyję abym się skłonił skąd wychodzą ci akrobaci w swych papierowych kostiumach? nigdy nie uczyłem się walczyć przeciw lalkom Czuję piach pod głową, to niesamowite jak to przynosi ulgę modliłem się, aby to wszystko się zatrzymało Andaluzjo, przypominam sobie słyszę jak się śmieją, kiedy rzężę widzę, jak tańczą, kiedy upadam nie myślałem, że można tak się bawić wokół czyjegoś grobu Czy ten świat jest poważny? Czy ten świat jest poważny?